Το έργο τέχνης αποτυπώνει ένα πρωινό στη Βενετία σε μια συμφωνία φωτός και σκιάς. Το απαλό, διάχυτο ηλιακό φως, που φαίνεται να βγαίνει μόλις από τον ορίζοντα, λούζει τη σκηνή. η λάμψη του σκιαγραφεί λεπτά τα εμβληματικά κτίρια που πλαισιώνουν το νερό. Ένας μεγάλος τρούλος εκκλησίας αγκυροβολεί τη σύνθεση, ένας σιωπηλός μάρτυρας της αφύπνισης της πόλης. Η πινελιά, χαλαρή και εκφραστική, δίνει την εντύπωση της αμεσότητας, σαν ο καλλιτέχνης να έπρεπε να καταγράψει γρήγορα τη φευγαλέα στιγμή πριν αλλάξει το φως. Οι γόνδολες, μικρές σκοτεινές σκιές στο νερό, διακόπτουν απαλά την οριζόντια ροή, προσθέτοντας ένα ανθρώπινο στοιχείο στο μεγαλείο της αρχιτεκτονικής. Είναι ένα οπτικό ποίημα για τη Βενετία, που αντηχεί με γαλήνη και μια λεπτή αίσθηση δέους.