
Kunstwaardering
Het kunstwerk legt een Venetiaanse ochtend vast in een symfonie van licht en schaduw. Het zachte, diffuse zonlicht, dat lijkt te komen van de horizon, baadt de scène; de gloed omlijnt subtiel de iconische gebouwen langs het water. Een grote kerkkoepel verankert de compositie, een stille getuige van het ontwaken van de stad. De penseelstreken, los en expressief, geven de indruk van directheid, alsof de kunstenaar het vluchtige moment snel moest vastleggen voordat het licht veranderde. De gondels, kleine donkere schaduwen op het water, onderbreken zachtjes de horizontale stroom en voegen een menselijk element toe aan de grootsheid van de architectuur. Het is een visueel gedicht over Venetië, dat resoneert met rust en een subtiel gevoel van ontzag.