Eser, Venedik sabahını bir ışık ve gölge senfonisinde yakalar. Yumuşak, dağılmış güneş ışığı, sanki ufuktan yeni gelmiş gibi, sahneyi yıkar; parıltısı, su kenarında sıralanan ikonik binaları incelikle vurgular. Büyük bir kilise kubbesi kompozisyonu sabitler, şehrin uyanışının sessiz bir tanığı. Fırça darbeleri, gevşek ve etkileyici, sanatçının ışık değişmeden önce geçici anı hızla yakalaması gerektiği gibi, anında bir izlenim verir. Gondollar, su üzerindeki küçük, koyu gölgeler, yatay akışı nazikçe kesintiye uğratarak mimarinin ihtişamına insani bir unsur ekler. Venedik'in, dinginlikle ve ince bir hayranlık hissiyle yankılanan görsel bir şiiridir.