Bulutlu bir gökyüzü altında huzurlu bir nehir manzarası uzanıyor; yumuşak fırça darbeleri, gri tonlarıyla yaklaşan yağmuru ya da yağmur sonrası sakinliği sezdiren dokulu bulut kütlesine hayat veriyor. Geniş ve yansımalı nehir, sakin dalgalarla akarken, su kenarında sessizce duran bir balıkçıyla hafifçe hareketleniyor. Solda, sağlam taş köprü zarif bir şekilde suyun üzerinden kemerlerini uzatıyor; tekrarlayan kemerleri, gözleri nehir kıyıları arasındaki mesafede yer alan ortaçağ kalesinin uzak siluetine yönlendiriyor. Çeşitli yeşil tonlarındaki ağaçlar ve çalılıklar sahneyi çerçeveliyor, doğa ile insan tarihini harmanlayarak sakin bir yalnızlık ve zamansız süreklilik duygusu yaratıyor.

Sanatçının tekniği ustaca bir empresyonist dokunuşu gösteriyor; gevşek fakat amaçlı fırça darbeleri geçici atmosfer koşullarını aktarırken karmaşık detayları koruyor. Renk paleti ağırlıklı olarak toprak yeşilleri ve yumuşak kahverengilerden oluşuyor; gökyüzü ve suyun dumanlı mavi ve grileriyle kontrast oluşturuyor; hafif hüzünlü, yumuşak bir ton yayıyor. Kompozisyonda, sağdaki eğik ağaç, köprünün stabil ve nazik kavisli yapısına dinamik bir denge sağlıyor; izleyiciyi bu huzurlu kırsal dünyaya derinlemesine çekiyor. Duygusal olarak, tablo sakin bir düşünceyi uyandırıyor; suyun hafif çarpıntılarını, yaprakların hışırtısını, serin ve nemli havayı adeta duyabiliyorsunuz. 19. yüzyıl köy yaşamının bu anlık görüntüsü, günlük anların sade güzelliğini yakalıyor ve izleyiciyi doğanın kalıcı kucaklamasında durup düşünmeye davet ediyor.