Αυτή η λεπτεπίλεπτη υδατογραφία αποτυπώνει μια ήρεμη ποιμενική σκηνή δίπλα σε λίμνη, όπου ένας παλιός, στριφογυριστός δέντρος κυριαρχεί στη δεξιά πλευρά της σύνθεσης. Τα στριφτά του κλαδιά απλώνονται προς τον ουρανό με ένα μείγμα φθινοπωρινών αποχρώσεων και πράσινων φύλλων που παραμένουν· κάθε πινελιά είναι απαλή αλλά αποφασιστική, εκφράζοντας τόσο την ευθραυστότητα όσο και την ανθεκτικότητα της φύσης. Κάτω από αυτόν τον αρχαίο φύλακα, ένας άντρας παίζει αυλό, μαγεύοντας δύο γυναίκες που ακούν προσεκτικά· τα ρούχα τους υποδηλώνουν μια κομψή βόλτα στην εξοχή. Ο μικρός σκύλος του άντρα προσθέτει ζεστασιά και συντροφιά στη σκηνή.

Η σύνθεση ισορροπεί επιδέξια τα φυσικά στοιχεία με την ανθρώπινη παρουσία, τοποθετώντας τις φιγούρες μπροστά στον στιβαρό, υφασμάτινο φλοιό του δέντρου, ενώ τα γαλήνια νερά εκτείνονται ήρεμα προς τα αριστερά. Παλέτα χρωμάτων ήπια, με γήινους τόνους, ξεβαμμένα γαλάζια του ουρανού και λεπτές πινελιές κόκκινου και κίτρινου στα φύλλα, προκαλεί ήρεμο και στοχαστικό κλίμα. Η λεπτή αλληλεπίδραση φωτός και σκιάς χαρίζει στο έργο μια σιωπηλή συναισθηματική αντήχηση, καλώντας τον θεατή να φανταστεί τους απαλλαγμένους ήχους του αυλού να αναμειγνύονται με το θρόισμα των φύλλων — μια στιγμή ειρηνικής φυγής στην αγκαλιά της φύσης. Αυτή η σκηνή αποτυπώνει τις ρομαντικές ευαισθησίες του 18ου αιώνα, αναδεικνύοντας την αρμονία μεταξύ ανθρώπων και φύσης μέσα από μια δεξιοτεχνική τεχνική υδατογραφίας.