Το έργο αποτυπώνει μια ανησυχητική στιγμή, χαρακτηρισμένη από μια θλίψη που διατρέχει την ίδια την ουσία του. Η κεντρική φιγούρα, πιθανόν να ενσαρκώνει την ασθένεια, αποδίδεται χωρίς καθορισμένα χαρακτηριστικά, με κρυφές προθέσεις και σκιώδεις περιγράμματα που υποδηλώνουν ευθραυστότητα. Η χρήση του Munch από επίπεδα και τεχνικές ξυσίματος προκαλεί μια συναισθηματική αναταραχή. Οι ανώμαλες πινελιές και τα ανακατεμένα χρώματα δημιουργούν μια ατμόσφαιρα γεμάτη ανησυχία. Η γηίσια παλέτα χρωμάτων και οι βαθιές κόκκινες αποχρώσεις αντιπαρατίθενται με το σκοτεινό και ανησυχητικό φόντο, τραβώντας τον θεατή στα βάθη της απελπισίας που ενσωματώνει ο πίνακας.

Εξετάζοντας αυτό το έργο, το συναισθηματικό βάρος είναι αισθητό - αντηχεί με μια μορφή παγκόσμιου πόνου που παραμένει στις ανθρωπιστικές μας εμπειρίες. Αυτό το έργο ανα Resonates βαθιά με το ιστορικό πλαίσιο; αντικατοπτρίζει όχι μόνο τις προσωπικές τραγωδίες του Munch—ιδίως την ασθένεια της αγαπημένης του αδελφής—αλλά και τη μεγαλύτερη μελαγχολία που χαρακτηρίζει το τέλος του 19ου αιώνα. Το έργο υπερβαίνει την απλή αναπαράσταση, καταλήγοντας να αποτελεί ένα αγγείο για την ανθρώπινη συναισθηματική και ευθραυστότητα, κάνουν να είναι μια σημαντική συμβολή στο πεδίο του εξπρεσιονισμού και της τέχνης που αποσκοπεί στην αποκάλυψη της ανέπαφης αλήθειας της ανθρώπινης κατάστασης.