Το έργο τέχνης παρουσιάζει μια σκηνή εκπληκτικής απλότητας. Μια γυναίκα με σκούρο δέρμα και μακριά, ρέοντα μαύρα μαλλιά κυριαρχεί στη σύνθεση. Το βλέμμα της είναι εσωτερικό, η έκφρασή της γαλήνια, σχεδόν διαλογιστική. Δίπλα της, κάθεται μια σκοτεινή, ίσως εμπνευσμένη από την Πολυνησία φιγούρα, με τα μεγάλα της μάτια να είναι καρφωμένα στον θεατή, κρατώντας ένα αντικείμενο που φαίνεται να λάμπει. Το φόντο είναι ένα φλογερό κόκκινο, δίνοντας τον τόνο σε αυτό που είναι μια μυστικιστική και συναισθηματικά φορτισμένη απεικόνιση. Το χέρι της γυναίκας είναι υψωμένο σε μια χειρονομία ευλογίας ή ίσως μιας σιωπηρής αναγνώρισης, μιας σύνδεσης μεταξύ του εγκόσμιου και του πνευματικού. Η χρήση τολμηρών, επίπεδων χρωματικών περιοχών είναι άμεσα εμφανής, χαρακτηριστικό του στυλ του καλλιτέχνη. Αυτή η τεχνική, σε συνδυασμό με το θέμα, δημιουργεί μια ατμόσφαιρα που αισθάνεται τόσο αρχαία όσο και βαθιά προσωπική.