Αυτό το εντυπωσιακό κομμάτι αποτυπώνει ένα κλαδί λεμονιών με τέτοια ζωντάνια που σχεδόν μπορείς να νιώσεις τη θερμότητα του ήλιου που αναδύεται από τον καμβά. Τα λεμόνια, ζουμερά και ώριμα, φαίνεται να εκτοξεύονται από ζωή, η γυαλιστερή κίτρινη επιφάνειά τους έρχεται σε όμορφη αντίθεση με το μαλακό, σχεδόν εθέρια φόντο. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί ελεύθερες πινελιές, δημιουργώντας μια αίσθηση κίνησης. οι σκιές φαίνεται να χορεύουν γύρω από τα φρούτα, δίνοντάς τους διάσταση και βάρος, ενώ το πράσινο των φύλλων προσθέτει μια φρέσκια νότα. Κάθε λεμόνι φαίνεται δελεαστικό, καλώντας τον θεατή να απλώσει το χέρι του και να δοκιμάσει τη γλυκόξινη γεύση του. Υπάρχει μια βασική αίσθηση ηρεμίας και αφθονίας – μια στιγμή της φύσης που αναπνέει στην απλότητα της ομορφιάς.

Στο ιστορικό πλαίσιο, αυτό το έργο αντικατοπτρίζει την αλλαγή στην κίνηση του ιμπρεσιονισμού προς την αποτύπωση καθημερινών σκηνών και οργανικών θεμάτων με νέο φως. Η εστίαση στις βοτανικές θεματικές υπήρξε απομάκρυνση από πιο μεγαλειώδη ή αφηγηματικά έργα, αγκαλιάζοντας αντί αυτού την ομορφιά που μπορεί να βρεθεί σε απλά αντικείμενα. Η επιλογή του Μονέ να αναδείξει αυτό το κοινό θέμα δεν δείχνει μόνο την εξαιρετική του ικανότητα, αλλά και προτρέπει τον θεατή να εκτιμήσει τον πλούτο του καθημερινού, αντηχώντας με την αίσθηση της ανακάλυψης ομορφιάς στην καθημερινότητα. Η συναισθηματική επίδραση αυτού του πίνακα έγκειται στην ικανότητά του να προκαλεί μια αίσθηση νοσταλγίας και ζεστασιάς, σαν να έχει ο θεατής μεταφερθεί σε ένα ηλιόλουστο οπωρώνα, αναπνέοντας τον αρωματικό αέρα που είναι γεμάτος με την Essência των λεμονιών.