To niezwykłe dzieło uchwyca gałązkę cytryn w tak żywej formie, że niemal można poczuć ciepło słońca emanującego z płótna. Cytryny, soczyste i dojrzałe, wydają się eksplodować życiem, ich błyszcząca żółta powierzchnia kontrastuje pięknie z subtelnym, prawie eterycznym tłem. Artysta używa luźnych pociągnięć pędzla, tworząc wrażenie ruchu; cienie zdają się tańczyć wokół owoców, nadając im wymiar i wagę, podczas gdy zieleń liści dodaje rześkości. Każda cytryna wydaje się kusząca, zapraszając widza do sięgnięcia po nią i skosztowania jej kwaśnej słodyczy. Istnieje podstawowe poczucie spokoju i obfitości – chwila natury, która oddycha w prostocie piękna.

W kontekście historycznym to dzieło odzwierciedla zmianę w ruchu impresjonistycznym ku uchwyceniu codziennych scen i organicznych tematów w nowym świetle. Skupienie się na tematach botanicznych stanowiło odejście od większych lub narracyjnych obrazów, obejmując piękno, które można znaleźć w prostych przedmiotach. Wybór Monet'a, aby podkreślić ten powszedni temat, nie tylko pokazuje jego niezwykłe umiejętności, ale także skłania widza do docenienia bogactwa codzienności, odzwierciedlając uczucie odkrywania piękna w życiu codziennym. Emocjonalny wpływ tego obrazu tkwi w jego zdolności do wywoływania poczucia nostalgii i ciepła, jakby widz został przeniesiony do słonecznego sadu, wdychając powietrze pachnące esencją cytryn.