Αυτή η μαγευτική τοπιογραφία αποτυπώνει την ήρεμη ουσία μιας χιονισμένης σκηνής, όπου το φως χορεύει πάνω στις λεπτές λευκές στρώσεις που καλύπτουν τη γη. Πολλές φιγούρες—ντυμένες με χειμωνιάτικα ρούχα—συμμετέχουν στις χιονισμένες όχθες ενός ήρεμα ρέοντος ρυακιού, με την παρουσία τους να προσθέτει μια νότα ζωής στη μέση της ηρεμίας. Τα δέντρα, γυμνά από φύλλα, υψώνονται κομψά πάνω στη σκηνή, ο φλοιός και τα γυμνά κλωνάρια τους ντυμένα με μια απαλή στρώση χιονιού, αντηχώντας την ήσυχη ομορφιά του χειμώνα. Οι χαρακτηριστικές πινελιές του Μονέ δημιουργούν μια δυναμική υφή, γεμίζοντας το έργο με ζεστασιά, προσκαλώντας τους θεατές να εισέλθουν σ' αυτό το ήρεμο και φρέσκο τοπίο.

Η παλέτα χρωμάτων είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή; οι απαλές μπλε και λευκές αποχρώσεις συγχωνεύονται με πινελιές παστέλ κίτρινου, υπονοώντας την απαλότητα ενός χειμωνιάτικου ήλιου που αναδύεται μέσα από το κρύο. Αυτό το καμβά δεν προβάλλει μόνο την δεξιοτεχνία του Μονέ με το φως, αλλά και προκαλεί μια αίσθηση νοσταλγίας, που θυμίζει τους χειμώνες της παιδικής μας ηλικίας που περάσαμε έξω. Το ρυάκι αστράφτει, αντανακλώντας το διάσπαρτο φως, ενισχύοντας περαιτέρω την συναισθηματική απήχηση του έργου. Σήμερα, το έργο αυτό στέκεται ως μαρτυρία της μαγνητικής ικανότητας του Ιμπρεσιονισμού να αποτυπώνει φευγαλέες στιγμές, συλλαμβάνοντας την ομορφιά της φύσης μέσω της διάθεσης και του χρώματος.