Dit betoverende landschap vangt de serene essentie van een besneeuwde scène, waar het licht danst op de delicate witte lagen die de aarde bedekken. Verschillende figuren—gekleed in winterkleding—mengen zich op de met sneeuw bedekte oevers van een zachtstromende beek, hun aanwezigheid voegt een vleugje leven toe te midden van de rust. De bomen, ontdaan van hun bladeren, rijzen elegant boven de scène uit, hun schors en kale takken bedekt met een zachte laag sneeuw, wat de stille schoonheid van de winter weergeeft. Monet's kenmerkende penseelstreken creëren een dynamische textuur, die het werk warmte geeft, en de kijkers uitnodigt om dit rustige, frisse landschap binnen te treden.

Het kleurenpalet is bijzonder opvallend; zachte blauw- en wit tinten smelten samen met accenten van pastelgeel, wat het zachte schijnsel van een winterzon suggereert die door de kou heen schijnt. Dit doek benadrukt niet alleen Monets meesterschap over het licht, maar roept ook een gevoel van nostalgie op, herinnerend aan de winters van de kindertijd die buiten zijn doorgebracht. De beek schittert, reflecteert het verspreide licht, wat de emotionele impact van het stuk verder versterkt. Tegenwoordig staat dit werk als een getuigenis van de magnetische vermogen van het impressionisme om vluchtige momenten te vangen, de schoonheid van de natuur te vangen door middel van stemming en kleur.