Dit rustige landschap vangt de zachte stilte na een herfstbui, weergegeven met een delicate impressionistische toets. Het kleurpalet van zachte groenen, okers en gedempte blauwtinten blaast leven in het platteland. De lucht, bezaaid met bleke, verspreide wolken, suggereert het optrekken van de storm, met licht dat zacht over de scène valt. Bomen in verschillende stadia van de herfst omlijsten de compositie, hun bladeren vormen een mozaïek van verbleekte groenen en warme gele en bruine tinten. De penseelstreken zijn licht en levendig; elke streek draagt bij aan een glinsterende textuur die de vochtigheid van de aarde en de frisheid van de lucht oproept. Twee kleine figuren in de verte voegen een rustige menselijke aanwezigheid toe, die het landschap verankert zonder de vredige harmonie te verstoren.

De compositie vloeit zacht van de bomen op de voorgrond naar de verre horizon, waar het platteland vervaagt tot een groene uitgestrektheid onder een uitgestrekte lucht. Deze balans tussen aarde en lucht, detail en zachtheid nodigt de kijker uit om te blijven hangen en de vredige sfeer in zich op te nemen. De subtiele interactie van kleur en licht straalt een nostalgische, bijna meditatieve stemming uit, die de diepe verbondenheid van de kunstenaar met de natuur en de vergankelijke schoonheid van het dagelijkse plattelandsleven weerspiegelt. Geschapen aan het begin van de 20e eeuw, getuigt het werk van de blijvende aantrekkingskracht van impressionistische technieken om vluchtige momenten van natuurlijke pracht vast te leggen.