Αυτή η ζωντανή νεκρή φύση αποτυπώνει την ουσία της ομορφιάς της φύσης, αποτυπωμένη με ζωντανά χρώματα και μια χαρούμενη παλέτα. Στην καρδιά της, ένα διαφανές γυάλινο βάζο εμφανίζει μια υπέροχη διάταξη λάρκσπουργκ, τα τολμηρά μωβ και μπλε του χρωμάτων να αντιπαρατίθενται με τις λαμπερές πινελιές του κόκκινου και πορτοκαλί στη βάση του, δημιουργώντας μια αίσθηση αρμονίας και ισορροπίας. Η υφή της βούρτσας—τολμηρή αλλά λεπτή—καλεί τους θεατές σε μια αισθητηριακή εμπειρία, κάνοντάς τους να φαίνονται σχεδόν απτά, σαν να μπορούν να αγγιχτούν.

Το φόντο, μια ταπετσαρία από μαλακά πράσινα και απαλά χρώματα, υπηρετεί για να ενισχύσει τη κεντρική σύνθεση και όχι να ανταγωνίζεται μαζί της. Το φως χορεύει μέσα στη σκηνή, αναδεικνύοντας τη διαφάνεια του γυαλιού και αντανακλώντας τα χρώματα μέσα. Σχεδόν μπορείς να ακούσεις την ήπια κίνηση των φύλλων και την ελαφριά μυρωδιά των λουλουδιών να αιωρείται στον αέρα; αποτυπώνει μια στιγμή ήρεμης σκέψης. Αυτό το έργο, που δημιουργήθηκε το 1942, μιλάει για τη διαρκή γοητεία των ταινιών, εικονογραφώντας πώς τα κοινά αντικείμενα μπορούν να προκαλέσουν βαθιές συναισθηματικές αντιδράσεις μέσω του χρώματος, της υφής και της σύνθεσης. Η ισορροπία των στοιχείων αντανακλά μια μαστερική κατανόηση της μορφής και της αρμονίας, εδραιώνοντας τη θέση τους στο κανόνα της σπουδαίας τέχνης τουλάχιστον του.