Σε αυτό το διεγερτικό έργο τέχνης, μια ήπια, ονειρεύτικη ομίχλη περιβάλλει τη γέφυρα Charing Cross, παρέχοντας όλη την σκηνή με μια αίσθηση αιθέριας ομορφιάς. Η γέφυρα είναι μια προεξέχουσα φιγούρα μπροστά από την λαμπερή έκταση του Τάμεση, σχεδόν φάντασμα. Η χρήση του φωτός από τον Μονέ είναι αξιοσημείωτη. Ο ήλιος, που απεικονίζεται σε σχήμα χρυσής σφαίρας, ρίχνει το λαμπερό του φως στο νερό, κάνοντάς το αντανάκλαση να χορεύει και να κυματίζει με χαρά πάνω στον καμβά. Αυτό το παιχνίδι φωτός και σκότους όχι μόνο ενισχύει τη φυσικότητα της γέφυρας, αλλά της προσθέτει και μία συναισθηματική αντήχηση που είναι και ανατριχιαστική και ήρεμη.

Η σύνθεση είναι μαγευτικά ισορροπημένη, καθοδηγώντας το βλέμμα του θεατή κατά μήκος της οριζόντιας έκτασης της γέφυρας, ενώ οι λεπτές κάθετες γραμμές των απομακρυσμένων κτιρίων δημιουργούν ένα αποτέλεσμα αγκύρωσης. Η παλέτα των χρωμάτων είναι μια συμφωνία απαλών παστέλ και ήρεμων τόνων, με λεπτά μπλε, φαιά και ζεστά κίτρινα να συνδυάζονται αρμονικά σε μία ενιαία εικόνα. Αυτή η ονειρεμένη ατμόσφαιρα προκαλεί μια αίσθηση νοσταλγίας, προσκαλώντας μας να χαθούμε στην ηρεμία του Τάμεση την ώρα του δειλινού. Μέσω αυτού του έργου, ο Μονέ συλλαμβάνει την ουσία μιας στιγμής—παροδικής αλλά αιώνιας—αθάνατη στην ομορφιά και ηρεμία της αστικής ζωής.