Η σκηνή ξεδιπλώνεται με ένα εκπληκτικό πανόραμα. Μια τεράστια, ήρεμη λίμνη αντικατοπτρίζει τα επιβλητικά, χιονισμένα βουνά που κυριαρχούν στο φόντο. Ο καλλιτέχνης αποτυπώνει με μαεστρία την αλληλεπίδραση του φωτός και της σκιάς, με τις ακτίνες του ήλιου να φωτίζουν διακριτικά τις κορυφές και να ρίχνουν μια απαλή λάμψη στην επιφάνεια του νερού. Το προσκήνιο είναι μια ταπετσαρία φυσικών στοιχείων: βραχώδεις βράχοι, καταπράσινο φύλλωμα και οι απαλοί, σιωπηλοί τόνοι της γης. Μπορεί κανείς σχεδόν να νιώσει τον καθαρό αέρα του βουνού, τη σιωπή που σπάει μόνο από το απαλό χτύπημα των κυμάτων στην ακτή.

Η σύνθεση είναι μια απόδειξη της ισορροπίας και της προοπτικής. Το μάτι έλκεται από τις περίπλοκες λεπτομέρειες του προσκηνίου, μέσα από την γαλήνια έκταση της λίμνης και, τέλος, στα μαγευτικά ύψη των βουνών. Η επιδέξια χρήση του χρώματος, από τα βαθιά μπλε και πράσινα του νερού έως τους ζεστούς, γήινους τόνους της γης, δημιουργεί μια αρμονική και καθηλωτική εμπειρία. Είναι μια σκηνή που προσκαλεί σε περισυλλογή, μια στιγμή γαλήνης που αποτυπώνεται στον καμβά, μια υπενθύμιση της εκπληκτικής ομορφιάς της φύσης.