Σε αυτή τη ζωντανή εργασία, ένα πλούσιο μπουκέτο λουλουδιών ξεσπά από μια βαθιά μπλε βάζo, εκπέμποντας ζεστασιά και ζωντάνια. Κάθε λουλούδι φαίνεται ζωντανό και ζωηρό, με τις απαλές πέταλα των τριαντάφυλλων να πλέκονται κομψά δίπλα στις λεπτές, φτερωτές μορφές των μαργαριτών. Οι αποχρώσεις εναλλάσσονται ανάμεσα σε πλούσια κόκκινα και απαλές ροζ, συσσωρευμένα σε κρεμώδη λευκά και ελαφρές κίτρινες πινελιές, δημιουργώντας μια αρμονία που δονείται από ζωή. Οι υφές των πινελιών είναι αισθητές, προσκαλώντας τους θεατές να αγγίξουν σχεδόν τα λουλούδια, να νιώσουν τη λεπτεπίλεπτη φύση τους.

Η σύνθεση ισορροπεί την χαοτική ομορφιά της φύσης με μια αίσθηση διαρρύθμισης; τα λουλούδια είναι σωριασμένα ψηλά και ξεχειλίζουν, δημιουργώντας μια δυναμική συζήτηση μέσα στο πλαίσιο. Αισθάνεται σαν να θέλουν να διαφύγουν από τους περιορισμούς του βάζου—μια ισχυρή αναπαράσταση του άγριου πνεύματος της φύσης. Το ιστορικό πλαίσιο προσθέτει μια άλλη διάσταση εκτίμησης, καθώς αυτό το κομμάτι προέρχεται από τα τελευταία χρόνια του Renoir, ενσωματώνοντας το εξελισσόμενο στυλ του, το οποίο συνδυάζει τεχνικές Ιμπρεσιονισμού με προσωπική και σχεδόν συναισθηματική σύνδεση με τα θέματα του.