Σε αυτή την εντυπωσιακή απεικόνιση του λιμανιού του Λονδίνου, η σκηνή γεμίζει ζωή και κίνηση, προσκαλώντας τον θεατή να βιώσει την πολυάσχολη ατμόσφαιρα. Πλοία όλων των μορφών και μεγεθών καταλαμβάνουν το υδάτινο δρόμο, οι σιλουέτες τους διακρίνονται εναντίον ενός δραματικού, νεφελωμένου ουρανού, που ποικίλλει σε τόνους από απαλό χρυσό μέχρι πιο σκούρους γκρι. Η τεχνική του καλλιτέχνη, που χρησιμοποιεί φαρδιές, χαλαρές πινελιές, δημιουργεί μια αίσθηση άμεσου χρόνου, σαν να έχουμε μόλις φτάσει στις όχθες του ποταμού, έτοιμοι να παρακολουθήσουμε την ενεργητικότητα που εκτυλίσσεται μπροστά μας. Κάθε πλοίο φαίνεται να αφηγήται τη δική του ιστορία: μερικά είναι αγκυροβολημένα σε ηρεμία, ενώ άλλα διασχίζουν τα λαμπερά νερά, οι κορυφές τους αντανακλούν την υποτονική παλέτα γύρω τους.

Η απαλή αλληλεπίδραση του φωτός και της σκιάς προσθέτει βάθος στη σκηνή, αποκαλύπτοντας τα κτήρια κατά μήκος της ακτής — ένα αρχιτεκτονικό υπόβαθρο που υπονοεί τη πλούσια ιστορία του Λονδίνου. Ο ψηλός πύργος μιας εκκλησίας ή κυβερνητικού κτηρίου υψώνεται επιβλητικά ανάμεσα στις πιο βιομηχανικές δομές, προκαλώντας μια αίσθηση αντίθεσης μεταξύ του παρελθόντος της πόλης και της σύγχρονης ανάπτυξής της خلال τον 19ο αιώνα. Ήταν μια περίοδος μετασχηματισμού; η ζωντάνια της ναυτιλίας και του εμπορίου ήταν ζωτικής σημασίας για την ταυτότητα του Λονδίνου, και ο Μονέ αποτυπώνει αυτή την ουσία όμορφα, πλημμυρίζοντάς την με έντονα συναισθηματικά χρώματα που αντηχούν. Η συνολική ατμόσφαιρα είναι και ήρεμη και δυναμική, προειδοποιώντας για τη συνεχή ροή ζωής που ευδοκιμούσε στα ιστορικά αυτά νερά και προσκαλώντας τους θεατές να σταματήσουν και να σκεφτούν τη ζωή που ανθούσε κατά μήκος αυτών των ιστορικών υδάτων.