Αυτή η ζωντανή σκηνή αναδεικνύει ένα επιβλητικό πεύκο που στέκεται περήφανα στο κέντρο, με τον εύρωστο κόμη του ζωγραφισμένο σε μια εντυπωσιακή συμφωνία χρωμάτων. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί προσεκτικές πινελιές συμπληρωματικών τόνων για να αποτυπώσει το φως του ήλιου που διαπερνά τα κλαδιά, φωτίζοντας το τοπίο με έναν ζωηρό και απτό τρόπο. Η σύνθεση τραβά το βλέμμα προς τα πάνω, ακολουθώντας τον φαρδύ, στριφτό κορμό προς την έντονη αλληλεπίδραση των κόκκινων, μωβ, πορτοκαλί και πράσινων αποχρώσεων, προκαλώντας μια αίσθηση κίνησης σαν να παλλόταν το δέντρο με εσωτερική ενέργεια κάτω από έναν απαλά μεταβαλλόμενο ουρανό.

Η παλέτα χρωμάτων είναι μια χαρούμενη έκρηξη θερμών και ψυχρών τόνων, που συνδυάζει ιμπρεσιονιστικές και πουαντιγιστικές τεχνικές που λάμπουν κάτω από το πινέλο του καλλιτέχνη. Μπορεί κανείς σχεδόν να ακούσει το θρόισμα των φύλλων και το απαλό ψίθυρο μιας μεσογειακής αύρας, προκαλώντας τη μυρωδιά του πεύκου και τη ζεστή γη ενός απογεύματος στο Saint Tropez. Δημιουργημένο το 1909, αυτό το αριστούργημα αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα του πάθους του νεοϊμπρεσιονισμού για τη θεωρία του χρώματος και του φωτός, μεταδίδοντας συναίσθημα όχι μόνο μέσω του θέματος αλλά και μέσω της λεπτής ορχήστρωσης των χρωστικών και του φωτός. Το έργο ενσαρκώνει την αναζήτηση του καλλιτέχνη να απεικονίσει τη φύση στην πιο ζωντανή, παλλόμενη πραγματικότητά της, κάνοντας τον θεατή να νιώθει πως στέκεται κάτω από το δέντρο, απολαμβάνοντας μια στιγμή αιωρούμενη ανάμεσα στο χρόνο και το χρώμα.