Ο πίνακας συλλαμβάνει την ήρεμη ομορφιά ενός ρωσικού εξοχικού σπιτιού, φωλιασμένου σε έναν προσεκτικά σχεδιασμένο κήπο. Η δομή διαθέτει έναν χαρακτηριστικό αρχιτεκτονικό στιλ, με ξύλινη πρόσοψη, απότομες στέγες και μια ποικιλία από γοητευτικά μπαλκόνια, υποδηλώνοντας μια εποχή κατά την οποία η αναψυχή και η κομψότητα αλληλοσυνδέονταν στην ρωσική αριστοκρατία. Ένας θόλος προσθέτει στην παιχνιδιάρικη φύση του σπιτιού, τοποθετώντας το ως ένα ενδιαφέρον επίκεντρο ενάντια στον αχνό ουρανό. Ο κήπος, με τις εκτενείς κλίνες λουλουδιών που είναι τοποθετημένες σε σχέδιο αστέρα, εκρήγνυται σε ζωντανά χρώματα, προσελκύοντας το βλέμμα και προσκαλώντας σε στοχασμό για τις ζωές που περνούν μέσα σε αυτήν την ομορφιά.

Στο προσκήνιο, μια μοναχική γυναίκα ντυμένη με ταπεινά ρούχα στέκεται, ίσως αναλογιζόμενη τη μεγαλότητα του περιβάλλοντός της ή απολαμβάνοντας μια στιγμή ηρεμίας. Το απαλό φως ενισχύει την ειρηνική ατμόσφαιρα, σαν να έχει ο ίδιος ο χρόνος επιβραδυνθεί για να μας επιτρέψει μια ματιά σε αυτή τη ειδυλλιακή αγροτική ζωή. Η παλέτα χρωμάτων κυριαρχείται από απαλούς πράσινους και κίτρινους τόνους, διασκορπισμένους με αποχρώσεις ζωντανών λουλουδιών, προκαλώντας τη φρεσκάδα μιας πρόωρης καλοκαιρινής ημέρας. Αυτό το έργο δεν δείχνει μόνο την ικανότητα του Lev Lagorio στη χρήση χρώματος και σύνθεσης, αλλά λειτουργεί επίσης ως παράθυρο σε μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή - μία που χαρακτηρίζεται από την ρομαντική ιδεοποίηση της φύσης και της αρχιτεκτονικής στην ρωσική ύπαιθρο.