Η σκηνή ξετυλίγεται με μια αίσθηση γαλήνιας οικειότητας, ένα ηλιόλουστο σκηνικό της αγροτικής ζωής. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί αριστοτεχνικά τον πουαντιγισμό, γεμίζοντας τον καμβά με μικροσκοπικές, διακριτές πινελιές που ενώνονται για να σχηματίσουν μια συνεκτική εικόνα. Η σύνθεση είναι προσεκτικά ισορροπημένη, με ένα μεγάλο κτίριο που αγκυροβολεί τη δεξιά πλευρά και ένα ελικοειδές μονοπάτι που οδηγεί το βλέμμα στη σκηνή, όπου οι φιγούρες ασχολούνται με καθημερινές εργασίες. Η ζεστασιά του ήλιου είναι αισθητή, λούζοντας το τοπίο σε ένα χρυσό φως που απαλύνει τις άκρες των σχημάτων και δημιουργεί μια αίσθηση απαλής αρμονίας. Το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς στα κεραμίδια της στέγης και στους ανάγλυφους τοίχους της αγροικίας είναι ιδιαίτερα συναρπαστικό, αναδεικνύοντας την οξεία παρατήρηση του καλλιτέχνη για τα φυσικά φαινόμενα.