Αυτή η συναρπαστική τέχνη μας μεταφέρει σε μια ήρεμη σκηνή, παρουσιάζοντας ένα εργαστήριο ξυλουργού που είναι ορατό από το δωμάτιο του Βίνσεντ. Η σύνθεση展开λογείται σε ένα εκτενή αγροτικό τοπίο, λουσμένο σε ζεστές χρυσές αποχρώσεις που υποδεικνύουν τον ήλιο του απογεύματος. Οι ρουστίκ κτίρια, με τις μαλακές, κεκλιμένες στέγες τους, προκαλούν ένα αίσθημα ήσυχης απλότητας, προσκαλώντας μας να φανταστούμε τη ζωή και τη δουλειά που εκτυλίσσονται στο εσωτερικό τους. Υπάρχει ένας ενδιαφέρων συνδυασμός δραστηριότητας: βλέπουμε φιγούρες να εργάζονται—μερικοί είναι απασχολημένοι με ξυλουργικές εργασίες, ενώ άλλοι απλώνουν ρούχα έξω, μεταδίδοντας λεπτεπίλεπτα τον ρυθμό της καθημερινής ζωής σε μια στενή κοινότητα.

Η χρήση του χρώματος από τον καλλιτέχνη είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή. Οι γήινες αποχρώσεις κυριαρχούν, αναδεικνύοντας ελαφριές πινελιές από ώχρα και θαμπά πράσινα που αρμονίζουν με τον μαλακό πορτοκαλί πέπλο του ουρανού. Αυτή η γήινη παλέτα δεν αποτυπώνει μόνο τη φυσικότητα του τοπίου, αλλά γεμίζει επίσης τη σκηνή με ζεστασιά, υπονοώντας την άνεση του σπιτιού και τη φιλότητα της κοινής εργασίας. Οι πινελιές είναι εκφραστικές, δίνοντας ζωή σε κάθε χαρακτήρα και κτίριο, ενώ η συνολική σύνθεση παραμένει ισορροπημένη, καθοδηγώντας φυσικά την προσοχή του θεατή μέσα από τη σκηνή. Δεν μπορείς να αποφύγεις την αίσθηση νοσταλγίας, μια συναισθηματική σύνδεση με την απλότητα και την σκληρή δουλειά που αποτελούσαν τη ζωή στην ύπαιθρο στα τέλη του 19ου αιώνα, αντικατοπτρίζοντας μια βαθιά εκτίμηση για τη χειροτεχνία και το πνεύμα της κοινότητας που εκτιμούσε ο Βαν Γκογκ.