Αυτή η μαγευτική απεικόνιση των κυμάτων που χτυπούν τους βραχώδεις γκρεμούς αποτυπώνει την εφήμερη ομορφιά της φύσης. Οι πινελιές είναι ζωντανές, μια δίνη χρώματος—μπλε, πράσινα και αμμώδη μπεζ διαπλέκονται για να μεταδώσουν κίνηση και ενέργεια. Η θάλασσα, με τις αφρώδεις λευκές κορυφές της, προτείνει έναν ζωηρό ρυθμό, ενώ ο ουρανός χορεύει από πάνω, γεμάτος με σπειροειδή σύννεφα που υποδηλώνουν καιρικές αλλαγές; η όλη σκηνή ηχεί με ζωντάνια—μία στιγμή γεμάτη ζωή. Προσκαλεί τον παρατηρητή να ακούσει τον ήχο των κυμάτων και να νιώσει τη δροσερή αύρα που ψιθυρίζει μέσω του καμβά.

Κάθε στοιχείο συντονίζεται σε μια εκφραστική σύνθεση. Η ακτογραμμή καμπυλώνεται γοητευτικά, οδηγώντας το βλέμμα πιο βαθιά στη σκηνή. Οι γκρεμοί φαίνονται υπέροχα επιβλητικοί, αλλά μαλακώνουν από τη μαεστρία της χρήσης φωτός και υφής από τον Monet—φαίνονται σχεδόν να αναπνέουν, συγχωνεύοντας το υπόβαθρο μιας άφατης ημέρας στο Etretat. Αυτό το κομμάτι, δημιουργημένο σε μια καθοριστική στιγμή στην ιστορία της τέχνης, ενσωματώνει την ουσία του ιμπρεσιονισμού, δείχνοντας όχι μόνο ένα τοπίο, αλλά και ένα εφήμερο συναίσθημα—μια υπενθύμιση για την προσωρινότητα του κόσμου μας και τη βαθιά σύνδεση του καλλιτέχνη με αυτό.