To urzekające przedstawienie fal uderzających o skaliste klify uchwyca efemeryczną piękność natury. Pociągnięcia pędzla są ożywione, wir kolorów — niebieskie, zielone i piaszczysto-beżowe przeplatają się, aby oddać ruch i energię. Morze, z jego białymi falami, sugeruje żywy rytm, podczas gdy niebo tańczy ponad nim, wypełnione wirującymi chmurami, które sugerują zmieniające się warunki atmosferyczne; cała scena brzęczy witalnością — moment pełen życia. Zaprasza widza do usłyszenia dźwięku fal i poczucia chłodnej bryzy, która szepta przez płótno.

Każdy element harmonizuje w ekspresyjnej kompozycji. Linia brzegowa zakrzywia się elegancko, prowadząc wzrok głębiej w scenę. Klify wyglądają wspaniale, choć zmiękczone przez mistrzowskie użycie światła i faktury przez Moneta; wydają się niemal oddychać, łącząc się z tłem przelotnego dnia w Etretat. Ten utwór, stworzony w kluczowym momencie historii sztuki, ucieleśnia istotę impresjonizmu, przedstawiając nie tylko krajobraz, ale też efemeryczną emocję — przypomnienie o przejrzystości naszego świata i bliskiej relacji artysty z nim.