Dzieło zaprasza nas do świata miękkiego światła i stonowanych kolorów, prawdopodobnie przedstawiając scenę w Paryżu. Pociągnięcia pędzla, widoczne i teksturowane, tworzą poczucie ruchu i atmosfery; niebo, bladoniebieskie i białe, sugeruje pochmurny dzień. Pomnik, punkt centralny, stoi dumnie, otoczony nagimi drzewami, które wskazują na porę roku – być może jesień lub wczesną wiosnę.

Kompozycja prowadzi wzrok po płótnie, od postaci po lewej stronie do odległych mostów i budynków po prawej. Woda w Sekwanie odbija pochmurne niebo, dodając scenie głębi i spokoju. Wyobrażam sobie szum wody, delikatny wiatr i cichy szmer miasta. Wywołuje poczucie nostalgii i tęsknotę za prostszymi czasami. Mokre brukowe kamienie błyszczą, i wydaje się, że właśnie przeszedł lekki deszcz, pozostawiając w powietrzu świeży, czysty zapach.