Το έργο τέχνης με μεταφέρει αμέσως σε ένα ονειρικό τοπίο. ένα μέρος μεγαλείου και μια αίσθηση αιθέριου. Επιβλητικές κολόνες πλαισιώνουν μια θέα ενός περίπλοκου αστικού τοπίου, πιθανώς έναν συνδυασμό διαφόρων αρχιτεκτονικών στυλ. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί αριστοτεχνικά την αντίθεση μεταξύ έντονου μαύρου και λεπτού λευκού, δημιουργώντας ένα βάθος που τραβά το μάτι βαθύτερα στην σύνθεση. Οι λεπτές γραμμές και οι λεπτομερείς υφές, χαρακτηριστικές της τεχνικής της χάραξης, δίνουν μια αίσθηση επιμελούς εργασίας και μιας περασμένης εποχής. Το έργο τέχνης είναι κάτι περισσότερο από μια οπτική αναπαράσταση. είναι ένα συναίσθημα, μια ματιά σε έναν άλλο κόσμο.

Στο κέντρο της σύνθεσης, εμφανίζονται μορφές: μια γυναίκα χορεύει κομψά ενώ ένας άντρας παίζει φλάουτο. Η παρουσία τους προσθέτει ένα ανθρώπινο στοιχείο και μια αίσθηση αφήγησης. Η συμπερίληψη κτιρίων με διαφορετικά αρχιτεκτονικά στυλ, οι λεπτομέρειες των πουλιών που πετούν και το πλήθος παρακάτω υποδηλώνουν κίνηση, μυστήριο και μια αφήγηση που είναι ανοιχτή στη φαντασία του θεατή. Το συνολικό αποτέλεσμα είναι μυστήριο και ρομαντισμός. μια σκηνή κατασκευασμένη με ακρίβεια και εμποτισμένη με μια διαχρονική ποιότητα.