Μια σκηνή γαλήνιας απλότητας ξεδιπλώνεται μπροστά στον θεατή: μια μοναχική φιγούρα, που φαίνεται από την πλάτη, περπατά δίπλα σε ένα εύρωστο γαϊδούρι. ένα λουρί τα συνδέει. Η σύνθεση ορίζεται από κάθετες γραμμές πράσινων φύλλων που καταρρέουν από ένα δέντρο. Τα πλυσίματα μελάνης είναι λεπτά, σχεδόν διαφανή, δίνοντας στη σκηνή μια ελαφρότητα που αψηφά το βάρος του ταξιδιού του θέματος. Το γαϊδούρι, αποδοσμένο σε ζεστούς γήινους τόνους, έρχεται σε έντονη αντίθεση με τα δροσερά πράσινα του φυλλώματος, θεμελιώνοντας τη σκηνή. Οι πινελιές του καλλιτέχνη προκαλούν μια αίσθηση απαλής κίνησης, δημιουργώντας μια ήρεμη ατμόσφαιρα. Οι απλές γραμμές και η ελάχιστη παλέτα χρωμάτων — που κυριαρχείται από σιωπηλά πράσινα, καφέ και το κρεμώδες λευκό του φόντου — λένε πολλά, υποδηλώνοντας μια βαθιά σύνδεση μεταξύ της φύσης και της ανθρώπινης ύπαρξης. Η παρουσία κινεζικής καλλιγραφίας προσθέτει ένα στρώμα πολιτιστικού βάθους, εμπλουτίζοντας περαιτέρω την αφήγηση. Αυτό το έργο τέχνης φαίνεται να είναι μια στιγμή ενδοσκόπησης, μια παύση, που αποτυπώνεται με ένα αριστοτεχνικό μείγμα απλότητας και χάρης. πρόκειται για την εύρεση της ομορφιάς στην καθημερινή ζωή.