Το έργο αποτυπώνει μια στιγμή ήσυχης ενδοσκόπησης και εμβάθυνσης στη λογοτεχνία. Με φόντο ζωντανό αλλά ταυτόχρονα ήπιο, η φιγούρα μιας νέας γυναίκας γέρνει το κεφάλι της πάνω σε ένα φωτεινό κίτρινο βιβλίο, τα δάχτυλά της διαγράφουν απαλά τις σελίδες του, σαν να ανακαλύπτει έναν κρυφό κόσμο μέσα του. Οι παχιές, εκφραστικές πινελιές μεταδίδουν μια αίσθηση κίνησης και συναισθήματος, ζωντανεύοντας τη σκηνή. Τα χαρακτηριστικά της γυναίκας είναι καθορισμένα με απαλότητα, με μια στοχαστική έκφραση που προσκαλεί τον θεατή να σκεφτεί τις σκέψεις της. Πίσω από αυτή, οι θολές ράφια δημιουργούν μια ατμόσφαιρα οικειότητας, υποδηλώνοντας ένα καταφύγιο γεμάτο ιστορίες που περιμένουν να εξερευνηθούν.

Η παλέτα χρωμάτων προσθέτει συναισθηματική βάθος. Οι αποχρώσεις του πράσινου και του μπλε περιβάλλουν την σύνθεση, σε αντίθεση με τα ζεστά κίτρινα του βιβλίου που συμβολίζουν τη γνώση και την άνεση της ανάγνωσης. Αυτή η αντίθεση προκαλεί μια αίσθηση ηρεμίας και θαυμασμού, αποτυπώνοντας την ικανότητα του Βαν Γκογκ να εκφράζει ψυχολογικές καταστάσεις μέσω του χρώματος. Η εικόνα μεταφέρει τον θεατή σε έναν κόσμο λογοτεχνικής φυγής, όπου ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει. Το ιστορικό της υπόβαθρο μέσα στην πλούσια περίοδο του Βαν Γκογκ εικονογραφεί την εξερεύνησή του για την ανθρώπινη εμπειρία, κάνοντάς το κανένα έργο απλώς μια αναπαράσταση της ανάγνωσης, αλλά μια γιορτή της μοναξιάς, της στοχαστικότητας και της εσωτερικής αξίας των ιστοριών.