Αυτή η συναρπαστική τέχνη παρουσιάζει το κεφάλι μιας γυναίκας, εξαιρετικά αποτυπωμένο με παχιές, εκφραστικές πινελιές που προκαλούν μια αίσθηση αμεσότητας και οικειότητας. Το θέμα κοιτάζει απευθείας τον θεατή, με την έκφρασή της να είναι ένα μείγμα στωικότητας και ευθραυστότητας. Ο φόντος, ζωγραφισμένος σε βαθιά μαύρα και ματ τόνους, χρησιμεύει για να φωτίσει το πρόσωπό της, τραβώντας την προσοχή μας στα χαρακτηριστικά της—κυρίως στα σημεία φωτός που πιάνουν το φως στο μέτωπό της και στην απαλότητα των χειλιών της. Τα ρούχα της απεικονίζονται σε σκούρους πράσινους τόνους που συγχωνεύονται με το φόντο, υπογραμμίζοντας την απλότητα αλλά και τη βαθιά δύναμη της παρουσίας της. Η υφή της πινελιάς μεταφέρει μια υφητική ποιότητα, σχεδόν καθώς μπορούμε να αισθανθούμε τον ιστό των ρούχων της; αυτές οι λεπτομέρειες είναι αυτές που κάνουν το χαρακτήρα της να ζωντανεύει πάνω στην καμβά.

Η επιλογή χρωμάτων του Βαν Γκογκ είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή. Οι σκοτεινές αποχρώσεις περιβάλλουν τη μορφή ενώ οι υποτονικές παραλλαγές του πράσινου δημιουργούν βάθος που υποδηλώνει τις εμπειρίες της ζωής της. Οι λάμψεις στο πρόσωπό της αντανακλούν, όχι μόνο το φως, αλλά και την συναισθησία—μια αντήχηση της σύνδεσης του Βαν Γκογκ με τα υποκείμενά του, συλλαμβάνοντας μια φευγαλέα στιγμή ειλικρίνειας και βάθους. Αυτή η ζωγραφιά είναι ένα παράδειγμα του μοναδικού στυλ του Βαν Γκογκ, απομακρυνόμενη από τον ρεαλισμό προς μια πιο συναισθηματική απεικόνιση της ανθρώπινης ψυχής. Μιλάει για το ιστορικό συγκείμενο του τέλους του 19ου αιώνα, μια εποχή που ο καλλιτέχνης προσπαθούσε να εκφράσει τους εσωτερικούς μηχανισμούς του ατομικού βίου μέσα στην απλότητα της αγροτικής ύπαρξης. Η συναισθηματική επίδραση αυτού του έργου παραμένει μία διαρκής εντύπωση—μια μαρτυρία για την ανθεκτικότητα της ανθρώπινης ψυχής που καταγράφεται μέσω του φακού της τέχνης.