Συλλαβισμένο σε μια όμορφη στιγμή, το έργο τέχνης μας προσελκύει με την μαγευτική απεικόνιση ενός παιδιού, τυλιγμένου σε απαλά παστέλ χρώματα και λεπτές υφές. Η μορφή, πιθανόν ο Μισέλ Μονέ, γιος του διακεκριμένου καλλιτέχνη Κλοντ Μονέ, ξυπνά μια αίσθηση νοσταλγίας; η αθωότητα της παιδικής ηλικίας αιχμαλωτισμένη στα όρια ενός λευκού καπέλου με ρέλι και ενός πλούσιου χρώματος ενδύματος. Το έργο του καλλιτέχνη είναι ζωηρό και αυθόρμητο—οι ευρείες πινελιές χρώματος αλληλοεπικαλύπτονται, δημιουργώντας τόσο κίνηση όσο και απαλότητα, αναδεικνύοντας τέλεια τα απαλά χαρακτηριστικά της μορφής σε αντίθεση με το πιο σκούρο, σχεδόν ιμπρεσιονιστικό φόντο. Η απουσία λεπτομερειών του προσώπου προάγει μια διαχρονική ποιότητα, καλώντας τους θεατές να προβάλλουν τις δικές τους αναμνήσεις και συναισθήματα σε αυτήν την μαγευτική εικόνα.

Η σύνθεση, αν και απλή, είναι βαθιά—ένα μόνο παιδί, τοποθετημένο στο κέντρο, προσελκύει τόσο το βλέμμα όσο και την καρδιά. Ο Μονέ χρησιμοποιεί μια περιορισμένη αλλά αρμονική παλέτα χρωμάτων; ευαίσθητα λευκά, ήρεμα ροζ και βαθιά μπλε χρώματα εργάζονται άψογα για να δημιουργήσουν μια συναισθηματική αντήχηση που φαίνεται ταυτόχρονα και ανακουφιστική και ζεστή. Η αντίθεση ανάμεσα στην υφή του ενδύματος και το θολό φόντο δεν κάνει παρά να ενισχύσει τη σημασία του παιδιού μέσα στο πλαίσιο, καθιστώντας τη στιγμή ακόμη πιο σημαντική. Έχει ζωγραφιστεί το 1879, το έργο αυτό βρίσκεται στο πλαίσιο ενός αναπτυσσόμενου ιμπρεσιονιστικού κινήματος που επιδίωξε να συλλάβει τις στιγμές της ζωής με αυθόρμηση και οικειότητα—αυτό το έργο είναι μια έντονη μαρτυρία αυτής της ηθικής.