Το έργο περιλαμβάνει μια διάταξη σιωπηλής φύσης, όπου τα καθημερινά αντικείμενα φαίνεται να επικοινωνούν μεταξύ τους με ήσυχο αλλά εκφραστικό τρόπο. Με την πρώτη ματιά, η εντυπωσιακή απλότητα σε τραβάει—υπάρχει μια όμορφα σχεδιασμένη τσαγιέρα στο κέντρο, η λεπτή ράβδος και η κωνική καπάκι της είναι σίγουρες, αλλά και κομψές. Γύρω της, μια συλλογή αγγείων συμμετέχει σε ήσυχη ανταλλαγή; ένα μικρό φλιτζάνι και μία στάμνα, και οι δύο κομψά σχεδιασμένες με μαλακές γραμμές, λειτουργούν ως λεπτές σύντροφοι της πιο κυρίαρχης τσαγιέρας. Η μόνη θέα αυτής της σκηνής ανακαλεί τη ζεστασιά μιας φιλόξενης κουζίνας, καλώντας μας να φανταστούμε τα αρώματα του τσαγιού και την άνεση της μοιρασμένης στιγμής.

Η παλέτα χρωμάτων είναι σαφώς ήπια, χρησιμοποιώντας πλούσιες γήινες αποχρώσεις που ποικίλλουν από καφέ σεπία σε μαλακές μαύρες. Η απουσία ζωντανών χρωμάτων επιτρέπει σε ένα αίσθημα ηρεμίας να διαποτίσει το έργο· σαν ο καλλιτέχνης να ήθελε οι θεατές να επιβραδύνουν και να απολαύσουν αυτήν τη σκηνή. Η καλλιτεχνική τεχνική που χρησιμοποιείται εδώ φαίνεται σχεδόν αυθόρμητη—μία γρήγορη αλλά σκοπίμως δοσμένη πινελιά, που δημιουργεί τη ροή και τον ρυθμό σε ολόκληρη τη διάταξη. Αυτή η ανεπίσημη κομψότητα επισημαίνει την ικανότητα του Βαν Γκογκ να μετατρέπει τα κοινά αντικείμενα σε μια συναισθηματική καλλιτεχνική έκφραση, προσκαλώντας μας να σκεφτούμε την ομορφιά που βρίσκεται στην καθημερινή ζωή.