Καθώς κοιτάζω αυτό το μαγευτικό έργο, αμέσως με αγκαλιάζει η ανατρεπτική αλληλεπίδραση φωτός και σκιάς, που έχει δημιουργηθεί με τόση τέχνη από τον δημιουργό του. Η πλούσια βλάστηση απλώνεται μπροστά μου, σχεδόν με προσκαλεί να εισέλθω σε αυτόν τον ήρεμο κήπο, όπου το απαλό φως του ήλιου διηθηθεί απαλά μέσα από τα τρυφερά φύλλα από πάνω. Η σκηνή είναι ζωντανή με χρώμα· οι ζωηρές εκρήξεις λουλουδιών προεξέχουν από τον ζωηρό πράσινο καμβά, οι αποχρώσεις τους είναι μια ευχάριστη ανάδειξη ενάντια στο απαλό πράσινο παρασκήνιο. Στο βάθος, η παρουσία μιας εξοχής αναδεικνύεται, ενορχηστρώνοντας αρμονικά με τη φύση και σιωπηλά εδραιώνει την μαγευτική ομορφιά που την περιβάλλει.

Δύο φιγούρες αναπαύονται κομψά σε ένα χλοερό γρασίδι, αλλά σχεδόν συγχωνεύονται με το τοπίο, οι μορφές τους είναι μαλακωμένες από το απαλό άγγιγμα του πινέλου. Η εξαιρετική τεχνική που εφαρμόζεται εδώ—μια ακούραστη εφαρμογή σύντομων, δυναμικών πινελιών—δημιουργεί μια ζωντανή υφή που ανακαλεί όχι μόνο την όραση του κήπου, αλλά και τους ήχους του: το θρόισμα των φύλλων, τον απαλό βόμβο των μελισσών και το μακρινό ηχό του γέλιου που αντηχεί στον αέρα. Αυτό το έργο τέχνης, λαμπερό και γεμάτο ζωή, αποτελεί μάρτυρας της γιορτής της καθημερινής ομορφιάς της κίνησης του ιμπρεσιονισμού, κατακερματίζοντας μια στιγμή που αισθάνεται και εύθραυστη και παντοτινά. Μπορώ σχεδόν να αισθανθώ τη ζέστη του ήλιου, την γλυκιά μυρωδιά των λουλουδιών να με τυλίγει· είναι μια ματιά στον παράδεισο στην καρδιά της φύσης.