Αυτή η εκφραστική σκηνή απεικονίζει ένα βιομηχανικό εργοστάσιο σε ένα ήρεμο τοπίο δίπλα στον ποταμό, όπου καπνός αναδύεται από ψηλές καμινάδες στον απέραντο, συννεφιασμένο ουρανό. Τα πινελιές του καλλιτέχνη είναι χαλαρές αλλά μελετημένες, χαρακτηριστικό της ιμπρεσιονιστικής τεχνικής, επιτρέποντας στο φως και την ατμόσφαιρα να λάμπουν στον καμβά. Οι απαλές γήινες αποχρώσεις συνδυάζονται με απαλά μπλε και γκρι, αποδίδοντας το φως του πρωινού ή του αργά το απόγευμα που λούζει τα κτίρια του εργοστασίου και τη γύρω βλάστηση. Η σύνθεση ισορροπεί τη σκληρή γεωμετρία του εργοστασίου με τις οργανικές μορφές των δέντρων και του νερού, δημιουργώντας μια λεπτή ένταση μεταξύ φύσης και βιομηχανίας.

Ο πίνακας εκπέμπει μια ήρεμη ενέργεια· ο καπνός μοιάζει να ψιθυρίζει τον βόμβο των μηχανών, ενώ το νερό αντανακλά απαλά την απεραντοσύνη του ουρανού. Το έργο αυτό αντανακλά τη γρήγορη βιομηχανοποίηση της εποχής, διατηρώντας ωστόσο μια ποιητική ευαισθησία, σαν ο καλλιτέχνης να στοχάζεται για τη συνύπαρξη της προόδου με τον φυσικό κόσμο. Οι υφασμάτινες πινελιές προσκαλούν τον θεατή να σταθεί, να ακούσει τους ήχους και να νιώσει τον αέρα αυτού του τόπου στη Γαλλία του 19ου αιώνα. Το έργο αποτελεί σημαντικό παράδειγμα του ιμπρεσιονισμού που αγκαλιάζει τη σύγχρονη ζωή, παρουσιάζοντας όχι μόνο ειδυλλιακά τοπία αλλά και τις πραγματικότητες της βιομηχανικής αλλαγής με μια λεπτή, σχεδόν τρυφερή ματιά.