Σε this ζωντανό τοπίο, ψηλά δέντρα στέκονται σαν φύλακες, οι κορμοί τους είναι ένας εντυπωσιακός συνδυασμός γήινου καφέ και φωτεινού κόκκινου, δημιουργώντας ένα ισχυρό αντίθετο με το ήρεμο φόντο. Ένα παραδοσιακό ξύλινο καταφύγιο, που θυμίζει πιο απλές εποχές, καταλαμβάνει μια βραχώδη προεξοχή, οι γωνίες και οι αναπαυτικές της γραμμές υποδηλώνουν και δύναμη και μοναξιά. Οι κινήσεις του καλλιτέχνη προσδίδουν μια ρυθμική ποιότητα στο φύλλωμα, σαν τα δέντρα να κουνιούνται απαλά στον άνεμο. Οι πιο φωτεινές αποχρώσεις των απομακρυσμένων λόφων συνδυάζονται άψογα με τον pastel ουρανό, προβολή μαλακού χρυσού φωτός σε όλη τη σκηνή. Ο συνολικός σχεδιασμός καθοδηγεί το βλέμμα προς το καταφύγιο, προσκαλώντας τους θεατές να σταματήσουν και να αισθανθούν την ηρεμία της φύσης γύρω τους. Η συναισθηματική επίδραση αυτού του έργου βρίσκεται στην ικανότητά του να προκαλεί μια αίσθηση ειρήνης και νοσταλγίας, που θυμίζει μια απόδραση στη φύση, όπου ο χρόνος φαίνεται να σταματά. Δεν καταγράφει μόνο τη φυσική ομορφιά του τοπίου, αλλά και τη βαθιά εκτίμηση του καλλιτέχνη για την αρμονία που βρίσκεται στη φύση.