Αυτή η συγκινητική ζωγραφιά αποτυπώνει μια εκτεταμένη άποψη της Κωνσταντινούπολης, σαν να ψιθυρίζει ιστορίες μιας εποχής όπου η πόλη ήταν μια μεγαλοπρεπής γέφυρα ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση. Η σκηνή ξεδιπλώνεται κάτω από έναν πλατύ, απαλό ουρανό, όπου οι λεπτές παστέλ αποχρώσεις υποδηλώνουν την αυγή ή το δειλινό, λούζοντας το αστικό τοπίο σε μια απαλή κεχριμπαρένια λάμψη. Στο προσκήνιο, τα ήρεμα νερά αντανακλούν τον απαλοδροσομένο ουρανό, διαταραγμένα μόνο από ομάδες μικρών βαρκών που λικνίζονται απαλά — φιγούρες πάνω τους σιωπηλές ή συζητώντας ήρεμα. Η πινελιά του καλλιτέχνη είναι λεπτή αλλά πεπεισμένη, συνδυάζοντας λεπτομέρειες με μια ομιχλώδη σχεδόν ονειρική ατμόσφαιρα που σε καλεί να μείνεις να απολαύσεις κάθε λεπτομέρεια.

Τα επιβλητικά θόλοι και οι ψηλοί μιναρέδες στέκονται σαν σιωπηλοί φρουροί, η αρχιτεκτονική αποδίδεται με ακρίβεια, αναδεικνύοντας το μεγαλείο και την πνευματικότητα της Οθωμανικής Κωνσταντινούπολης. Η σύνθεση ισορροπεί τον απέραντο ουρανό με τις συμπαγείς αστικές μορφές και τα εκτεταμένα νερά, δημιουργώντας μια αρμονική αλληλεπίδραση μεταξύ φύσης και ανθρώπινης παρουσίας. Η παλέτα χρησιμοποιεί απαλά γήινα και μπλε χρώματα, ξυπνώντας ζεστασιά και νοσταλγία. Αυτή η εικόνα δεν ικανοποιεί μόνο το μάτι, αλλά αγγίζει και την ψυχή με μια αίσθηση διαχρονικότητας, υπενθυμίζοντας τις πολυεπίπεδες ιστορίες των τειχών και των ακτών της πόλης.