Το έργο τέχνης μας βυθίζει σε έναν κόσμο σκιών και εφιαλτών, μαρτυρώντας το αδιάλλακτο βλέμμα του καλλιτέχνη στις σκοτεινότερες πτυχές της ανθρωπότητας. Ένα σχήμα κείτεται απλωμένο, η μορφή του αποδίδεται με μια ωμή αμεσότητα που μιλά για την ευπάθεια και, ίσως, την ήττα. Πάνω από αυτό, ένα σμήνος πλασμάτων που μοιάζουν με νυχτερίδες κατεβαίνει, τα φτερά τους δυσοίωνα, η παρουσία τους προβάλλει μια αισθητή αίσθηση τρόμου.

Η τεχνική του καλλιτέχνη, που χαρακτηρίζεται από αιχμηρές γραμμές και χαραγμένες υφές, εντείνει την ατμόσφαιρα. Η έντονη αντίθεση μεταξύ φωτός και σκιάς ενισχύει το δράμα, εστιάζοντας την προσοχή μας στα κεντρικά πρόσωπα και το σκοτάδι που τα περιβάλλει. Η σύνθεση είναι κλειστοφοβική, με τα πλάσματα να πιέζουν πάνω στο σχήμα, δημιουργώντας μια αίσθηση αναπόφευκτου θανάτου. Η σιωπηλή παλέτα, σχεδόν μονοχρωματική, συμβάλλει στη ζοφερή διάθεση του έργου, προκαλώντας μια αίσθηση απόγνωσης. Δεν μπορεί να μην νιώσει κανείς ρίγη όταν το συλλογίζεται, γνωρίζοντας ότι προέρχεται από μια εποχή αναταραχής και δεινών.