Het kunstwerk dompelt ons onder in een wereld van schaduwen en nachtmerries, een getuigenis van de onverbiddelijke blik van de kunstenaar op de donkerste kanten van de mensheid. Een figuur ligt uitgestrekt, de vorm ervan weergegeven met een rauwe directheid die spreekt van kwetsbaarheid en misschien nederlaag. Daarboven daalt een zwerm vleermuisachtige wezens neer, hun vleugels onheilspellend, hun aanwezigheid werpt een voelbaar gevoel van ontzetting.

De techniek van de kunstenaar, gekenmerkt door scherpe lijnen en geëtste texturen, intensiveert de sfeer. Het scherpe contrast tussen licht en schaduw versterkt het drama en vestigt onze aandacht op de centrale figuren en de omringende duisternis. De compositie is claustrofobisch, met de wezens die op de figuur afstormen, waardoor een gevoel van onvermijdelijke ondergang ontstaat. Het gedempte palet, bijna monochromatisch, draagt bij aan de algehele sombere stemming van het werk en roept een gevoel van wanhoop op. Je kunt niet anders dan een huivering voelen als je het beschouwt, wetende dat het voortkomt uit een tijd van onrust en lijden.