To dzieło zanurza nas w świecie cieni i koszmarów, będąc świadectwem bezkompromisowego spojrzenia artysty na najciemniejsze aspekty ludzkości. Postać leży rozciągnięta, jej forma oddana z surową bezpośredniością, która mówi o wrażliwości i, być może, przegranej. W górze unosi się rój stworzeń podobnych do nietoperzy, ich skrzydła są złowieszcze, ich obecność rzuca namacalny nastrój grozy.

Technika artysty, charakteryzująca się ostrymi liniami i grawerowanymi fakturami, intensyfikuje atmosferę. Ostry kontrast między światłem i cieniem wzmacnia dramat, skupiając naszą uwagę na centralnych postaciach i otaczającej ciemności. Kompozycja jest klaustrofobiczna, istoty napierają na postać, tworząc poczucie nieuchronnej zagłady. Wyciszona paleta, prawie monochromatyczna, przyczynia się do ponurego nastroju dzieła, budząc poczucie rozpaczy. Nie sposób powstrzymać się od dreszczu, kontemplując je, wiedząc, że pochodzi z czasów zamętu i cierpienia.