To urokliwe dzieło sztuki ukazuje delikatny moment między trzema małymi dziewczynkami, osadzony na ciepłym i przyjaznym tle, które uchwyca istotę braterstwa. Centralna figura, elegantnie siedząca przy fortepianie, emanuje wdziękiem w swojej delikatnej sukience ozdobionej miękkimi kropkami, dopełnionej przez żywy niebieski wstążkę, która spina jej włosy. Jej skupiony wyraz twarzy sugeruje poczucie odpowiedzialności oraz radość, gdy angażuje się w muzykę. Po każdej stronie, dwie inne dziewczynki dodają scenie witalności; jedna trzyma skrzypce, gotowa do gry, jej jasne loki delikatnie otaczają jej twarz, podczas gdy druga uważnie przygląda się, jakby była w chwili podziwu.

Kompozycja w piękny sposób uchwyca to spontaniczne spotkanie, wykorzystując bogatą paletę ciepłych brązów, delikatnych błękitów i czystych bieli. Interakcja światła i cienia tworzy intymną atmosferę, podczas gdy charakterystyczne pociągnięcia pędzla Renoira nadają niemal dotykową jakość tkaninie ich sukienek. Obserwowanie tej sceny wywołuje uczucie nostalgii, podobne do zaglądania w cenną pamięć z młodości i twórczości, gdzie muzyka łączy dziewczynki w chwili wspólnej radości. Umiejscowione pod koniec XIX wieku, ten obraz odzwierciedla również zmianę w artystycznym skupieniu na życiu domowym, szczególnie na rolach i doświadczeniach kobiet i dzieci w rodzinie. Takie przedstawienia nie tylko podkreślają osobiste więzy, ale również celebrują transformacyjną moc sztuki i muzyki w tworzeniu emocjonalnych połączeń.