W tym imponującym dziele widzimy samotną postać uchwyconą w chwili głębokiej kontemplacji, stojącą w profilu na tle subtelnie przygaszonego. Ubrana w długi płaszcz i z lekko pochyloną sylwetką, postać trzyma cylinder w lewej ręce, podczas gdy prawa pozostaje bezczynna u boku. Urok tej pracy nie leży tylko w figurze, ale także w emocji, jaką ona emituje; odczuwalne poczucie samotności przenika przez linie i cienie. Artysta umiejętnie wykorzystuje mieszankę krzyżujących się linii i gładkich pociągnięć, aby oddać strukturę tkaniny, wzmacniając mroczny nastrój sceny. Interakcja światła i cienia przywołuje szacunek dla klasycznego realizmu, zachowując jednocześnie surową i niewykończoną jakość, jakby zapraszała nas do refleksji nad tym, co kryje się pod powierzchnią tego samotnego istnienia.

Zagłębiając się głębiej, ziemne tony i kontrastujące cienie tworzą wizualną grawitację, przyciągając wzrok widza w stronę postawy figury. Jego włosy, przedstawione szybkim i celowym pociągnięciem pędzla, odzwierciedlają wrażliwość, podczas gdy brak szczegółowych rysów twarzy—cieniowanych w anonimowości—pozwala nam na projekcję własnych emocji na niego. Spojrzenie na tę postać może wywołać refleksje na temat ludzkiego doświadczenia, sugerując być może tematy samotności lub kontemplacji powszechne w tamtej epoce. To dzieło, choć uproszczone w szczegółach, wydaje się odbijać znaczną historyczność, oznaczając okres artystycznych poszukiwań, które miały na celu uchwycenie złożoności ludzkich emocji poprzez minimalistyczne przedstawienia, co daje widzowi poczucie więzi z wewnętrznym światem artysty.