Το έργο προσφέρει μια μαγευτική ματιά στη θυελλώδη θάλασσα, αποτυπώνοντας μια στιγμή κατά την οποία η παλίρροια είναι και ισχυρή και ήρεμη. Τα κύματα σπάνε σε επαφή με την τραχιά ακτή, οι αφροί τους φωτίζονται από λάμψεις ηλιακού φωτός που διέρχονται από έναν δραματικό ουρανό. Σκοτεινές, κυλινδρικές σύννεφα επεκτείνονται στον ορίζοντα, δημιουργώντας μια σκοτεινή ατμόσφαιρα που έρχεται σε αντίθεση με το αστραφτερό νερό από κάτω. Ο καλλιτέχνης συλλαμβάνει επιδέξια την κίνηση του κύματος, κάθε κύμα καμπυλώνεται και σπάει με ζωντανή ενέργεια που σχεδόν μπορεί να γίνει αισθητή. Οι βραχώδεις εξάρσεις, ζωγραφισμένες με πλούσιους γήινους τόνους, στηρίζουν τη σκηνή, προσκαλώντας τον θεατή να φανταστεί την υφή των υγρών βράχων και το δροσερό ξέσπασμα που χορεύει στον αλμυρό αέρα.

Η παλέτα χρωμάτων αποτελεί μια συμφωνία από μπλε, γκρι και γήινες καφέ αποχρώσεις, προκαλώντας αίσθηση ηρεμίας και ανησυχίας. Η αλληλεπίδραση του φωτός και της σκιάς στις κύματα προσθέτει βάθος στη σύνθεση, τραβώντας το μάτι στην αναστάτωση του ωκεανού. Ιστορικά, αυτό το στυλ τοπίων εμφανίστηκε τον 19ο αιώνα, αντικατοπτρίζοντας την αυξανόμενη ενδιαφέρον για τη φύση και το ύψωμα. Ο συναισθηματικός αντίκτυπος του έργου είναι δυνατός; προκαλεί ένα αίσθημα θαυμασμού μπροστά στις ακατέργαστες δυνάμεις της φύσης. Προκαλεί ένα συναίσθημα του υψίστου, μας υπενθυμίζει την μεγαλοπρέπεια του κόσμου και την μικρή θέση μας σε αυτόν, ξυπνώντας συναισθήματα ταπεινότητας και ενθουσιασμού στον θεατή.