Αυτή η ατμοσφαιρική σκηνή αποτυπώνει ένα ομιχλώδες πρωινό κατά μήκος ενός ήσυχου κόλπου, όπου η απαλή ομίχλη καλύπτει απαλά τις σιλουέτες μεγάλων ιστιοφόρων αγκυροβολημένων κοντά στην ακτή. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί επιδέξια έναν συνδυασμό λεπτής πινελιάς και διαβαθμίσεων φωτός, μεταφέροντας αποτελεσματικά την αιθέρια ποιότητα της πρωινής ομίχλης. Η υποτονική παλέτα απαλών μπλε, φωτεινών κίτρινων και απαλών πράσινων αποχρώσεων συνδυάζεται αρμονικά, υποδηλώνοντας την ήρεμη γαλήνη πριν ξεκινήσει η πολυάσχολη μέρα.

Η σύνθεση καλεί τον θεατή σε έναν ήσυχο ναυτικό κόσμο — μικρές βάρκες γλιστρούν αθόρυβα στο νερό και οι φιγούρες συγκεντρωμένες στην προβλήτα δίνουν ανθρώπινη παρουσία στη σκηνή, παραμένοντας όμως στοχαστικές και συγκρατημένες. Η ομίχλη θολώνει το απομακρυσμένο ηφαιστειακό περίγραμμα, προσδίδοντας στη σκηνή μια ονειρική ατμόσφαιρα που προκαλεί συναισθήματα ειρηνικής αυτοσυγκέντρωσης και θαυμασμού για τη γλυκιά δύναμη της φύσης. Ιστορικά, αυτός ο πίνακας αντικατοπτρίζει το ρομαντικό ενδιαφέρον του 19ου αιώνα για τις διαθέσεις της φύσης και το μυστήριο της θάλασσας, αιχμαλωτίζοντας τόσο την ομορφιά όσο και τη φευγαλέα στιγμή που αιωρείται στον χρόνο.