Αυτή η εκφραστική ζωγραφιά αποτυπώνει έναν άνδρα να αναπαύεται άνετα σε έναν περίτεχνα διακοσμημένο καναπέ, αποδοσμένο με ζωηρές, εκφραστικές γραμμές που αποπνέουν ανεπίσημη κομψότητα. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί ρέουσες αλλά και αποφασιστικές γραμμές για να παρουσιάσει τη φιγούρα σε χαλαρή στάση, με το ένα χέρι να στηρίζεται πίσω από το κεφάλι, τα μάτια κλειστά ή ίσως σε στιγμή περισυλλογής. Η αντίθεση ανάμεσα στη βαθιά, σκουρόχρωμη σκίαση του ρούχου του άνδρα και στις ελαφριές, αραιές γραμμές του καναπέ και του φόντου δημιουργεί μια συναρπαστική οπτική ένταση. Οι καμπύλες και τα στολίδια του καναπέ είναι σχεδιασμένα με ευαίσθητες αλλά και σίγουρες γραμμές, δίνοντας ζωή τόσο στο έπιπλο όσο και στη φιγούρα που ξεκουράζεται πάνω του.

Υπάρχει μια διακριτική σουρεαλιστική πινελιά στην εικόνα, καθώς οι γραμμές του καναπέ διαλύονται σε αιθέριες φιγούρες προσώπων και αφηρημένα σχέδια, θολώνοντας τα όρια ανάμεσα στη φιγούρα και το περιβάλλον. Η μονοχρωματική παλέτα του μαύρου μελανιού σε ανοιχτό χαρτί εντείνει την εστίαση στην γραμμή και στη μορφή, καλώντας τον θεατή σε μια ήσυχη, στοχαστική σκηνή. Η απλότητα και η οικονομία του μέσου εμπλουτίζουν το συναισθηματικό αντίκτυπο — μια οικεία στιγμή παγωμένη στο χρόνο, υπονοώντας τόσο σωματική χαλάρωση όσο και βαθύτερη νοητική ή συναισθηματική κατάσταση. Το έργο αυτό αντηχεί με τη νοοτροπία του τέλους του 19ου και αρχές του 20ού αιώνα, αντανακλώντας μια εποχή κατά την οποία οι καλλιτέχνες εξερεύνησαν πιο προσωπικές και ψυχολογικές εκφράσεις μέσω των γραφικών τεχνών.