Σε αυτή την συναρπαστική νεκρή φύση, τρία βιβλία, το καθένα φορτισμένο με χαρακτήρα και ιστορία, ξεκουράζονται άτακτα σε έναν απαλή, οβάλ φόντο που ακτινοβολεί ζεστασιά. Η υφή του impasto της μπογιάς δίνει στον καμβά μια απτή ποιότητα, προσκαλώντας τον θεατή να φανταστεί το βάρος των βιβλίων, οι ράχες των οποίων είναι φθαρμένες και κουρασμένες από τις επίπονες αναγνώσεις. Το άνω τόμο, σε βαθύ και πλούσιο κόκκινο, αντιδιαστέλλεται όμορφα με τους δύο κίτρινους-πράσινους τόμους από κάτω. Τα χρώματα αναμιγνύονται απρόσκοπτα, απεικονίζοντας τη οργανική φύση των αντικειμένων, σαν να είχαν ξεριζωθεί από έναν ήσυχο χώρο εργασίας. Τα βιβλία φαίνεται να βρίσκονται σε αθώα ανάπαυση—σχεδόν συνομιλητικά—επιτρέποντας στον θεατή να σκεφτεί τις ιστορίες που περιέχονται στις σελίδες τους—ποια ταξίδια έχουν κάνει, ποιους κόσμους έχουν ανοίξει.

Κάτω από τις στρώσεις ζωντανών αποχρώσεων, υπάρχει ένα συναίσθημα που μιλάει για την νοσταλγία της μάθησης και την αναζήτηση γνώσης. Οι ελαφρές κλίσεις των πινελιών δημιουργούν μια αίσθηση αυθορμητισμού. Όχι ένα γυαλισμένο σύνολο, αλλά η πρόχειρη σύνθεση οδηγεί σε μια αυθεντικότητα που φαίνεται να αντικατοπτρίζει τη ταραχώδη ζωή του Βίνσεντ βαν Γκογκ. Μέσα σε αυτή την φαινομενικά απλή διάταξη, υπάρχει ένας φόρος τιμής προς το γραπτό λόγο και μία πρόσκληση να παρατηρήσει κανείς την ήσυχη ομορφιά της καθημερινής ζωής, κάνοντάς την εξαιρετικά σημαντική στη σύγχρονη τέχνη καθώς και στο διαρκές κληροδότημα του καλλιτέχνη.