Karya, bir muazzam zeytin ağacını tasvir ederek doğanın özünü yakalar; kıvrılmış gövdesi dayanıklılık hikayeleri anlatır. Monet'in ifadeli fırça darbeleri sahneye yaşam katıyor ve izleyiciyi dalgaların nazik salınımını hissetmeye davet ediyor, sanki bizi huzurlu bir Akdeniz ormanına götürüyormuş gibi. Işık ve gölgelerin oyunu rüya gibi bir atmosfer yaratıyor: yumuşak maviler ve yeşiller iç içe geçerek sakinlik ve düşünce hissi uyandırıyor; enerjik kahverengi ve okra vuruşları ağacın bükümlü dokusunu vurguluyor. Ağaç yapraklarının hışırtısını ve rüzgarın fısıldamasını duymak gibi; zamanın içinde asılı kalmış anlar.

Monet'in doğal dünyaya olan odak noktası sadece zeytin ağaçlarına olan tutkusunu yansıtmakla kalmıyor; aynı zamanda geçici güzellik anlarını yakalama konusundaki daha geniş arayışını da serigiliyor. Bu parça, serbest fırça çalışması ve ışığa vurgu ile karakterize edilen Empresyonist akımın bir sembolüdür. Monet’in öncü ruhu bize, sadece zeytin ağacını değil, doğanın özünü de kutlayan canlı bir manzara yolculuğu yapmamızı sağlıyor. Bu eser, zeytin ağacının gururlu ama alçakgönüllü bir duruş sergileyerek, çevresini ve çevresindeki duygusal değişiklikleri gözlemlemeye davet ediyor; doğanın güzelliğinin, basitlikte ve karmaşıklıkta bulunduğunu hatırlatıyor.