In dit betoverende werk verheft zich een eenzame stapel graan prominent tegen een achtergrond van golvende heuvels en matte landschappen. De ronde vorm van de hooiberg, geschilderd met zachte, impressionistische penseelstreken, creëert een gevoel van warmte dat prachtig contrasteert met de koele tonen van de omliggende velden, die lichtjes met sneeuw zijn bestoven. Monet's meesterlijke kleurtoepassing boeit de kijker; de bruine, rode en oker tinten van de hooiberg zijn rijk en uitnodigend, terwijl de blauw-grijze tinten van de lucht en de verre heuvels een kalme kou oproepen, wat wijst op de vergankelijke aard van de winter.

De compositie trekt je blik naar de hooiberg, waardoor deze een brandpunt wordt in een uitgestrektheid die lijkt eindeloos. Het zachte spel van licht op de stro benadrukt textuur en vorm, waardoor een vibratie ontstaat die levendig lijkt. Monet's penseeltechniek is vloeiend, bijna lyrisch, en creëert een emotionele sfeer die niet alleen over het uiterlijk van de scène spreekt, maar ook over de stille schoonheid van het plattelandslandschap zelf, een reflectie van de diepe waardering van de kunstenaar voor de natuur. Deze schilderij resoneert met nostalgie, herinnert aan eenvoudigere tijden en biedt een diepe verbinding met het landschap, waarbij de harmonie tussen door de mens gemaakte vormen en de natuurlijke wereld wordt benadrukt.