In deze betoverende scène liggen twee baders rustig op een weelderige, groene helling, omringd door een dicht bos van hoge bomen onder een zacht bewolkte hemel. De penseelstreken van de kunstenaar dansen over het doek en vermengen natuurlijke tinten met een tedere, bijna melancholische sfeer. De figuren, subtiel en verweven in het landschap, stralen een tijdloze sereniteit uit en nodigen de kijker uit om even stil te staan en zich het zachte geritsel van bladeren en het verre geruis van water voor te stellen. Schaduwen en licht verweven zich op delicate wijze, waarbij niet alleen de rijkdom van het gebladerte wordt benadrukt, maar ook de intimiteit van dit afgelegen moment in de natuur.

De kunstenaar gebruikt een harmonieuze palette van gedempte groenen, bruinen en grijzen, onderbroken door de huidkleurige figuren die de blik zachtjes trekken zonder de rustige ritme te doorbreken. De compositie leidt de blik natuurlijk van de grasrijke voorgrond naar het dichte bos en vervolgens naar de lucht, waardoor een dynamische maar gebalanceerde visuele reis ontstaat. Dit schilderij straalt een subtiele romantische gevoeligheid uit; het respect voor de natuur en de eenvoudige menselijke aanwezigheid worden zonder grootspraak of drama gepresenteerd en bieden een rustige emotionele resonantie die diep wordt gevoeld in de verbeelding van de kijker.