In dit prachtige stilleven komt een delicate tak van bloeiende amandel duidelijk naar voren in een eenvoudig glas, wat een gevoel van kalmte en inspiratie oproept. De zachte, witte bloemen, met een vleugje roze, tonen een meesterlijke weergave van de vergankelijke schoonheid van de natuur. Elk bloemblaadje en knop is zorgvuldig getextureerd en vangt dat moment waarop ze op het punt staan volledig te bloeien. Het glas weerkaatst zachtjes het licht, waardoor de naturalistische kwaliteit van deze compositie wordt versterkt; je kunt bijna de koelte van het glas voelen in contrast met de warmte van de bloemen. Van Gogh legt niet alleen een moment in de tijd vast, maar ook het emotionele gewicht dat zo'n eenvoud kan meebrengen.

Achtergrond bestaat uit zachte grijstinten en een warme rode lijn die de ogen van de toeschouwer naar het kunstwerk leidt. De vloer die lijkt te stralen met een subtiele gouden tint voegt diepte en een gevoel van licht toe aan het hele tafereel; het voelt alsof het zonlicht de kamer binnenstroomt en de pure schoonheid van de bloem verlicht. Deze intimiteit en nabijheid resoneert sterk, uitnodigend om na te denken over de kwetsbaarheid van het leven. Dit werk werd gemaakt in een periode waarin Van Gogh zijn gedachten over de natuur verkende en staat als een getuigenis van de charme van stillevens, die schoonheid vindt in alledaagse objecten en de natuurlijke wereld viert met rauwe emotionele energie.