Bu güzel natürmortta, sade bir bardak içerisinde zarif bir çiçekli badem dalı öne çıkıyor ve huzur ve ilham hissi uyandırıyor. Yumuşak beyaz çiçekler, hafif pembe tonda nüanslar içeriyor ve doğanın geçici güzelliğinin ustaca bir tasvirini sunuyor. Her bir petal ve tomurcuğun dokusu özenle işlenmiş; neredeyse tam açılmak üzere olduğu o anı yakalıyor. Cam, ışığı hafifçe yansıtarak bu kompozisyonun doğal niteliğini artırıyor; camın serinliğini çiçeklerin sıcaklığıyla karşılaştırır gibi hissediyorsunuz. Van Gogh sadece bir zaman dilimini yakalamakla kalmıyor, aynı zamanda bu tür basitliğin taşıdığı duygusal ağırlığı da iletiyor.

Arka plan, gözleri esere doğru yönlendiren yumuşak gri tonlar ve sıcak kırmızı bir çizgiyle oluşturulmuş. Parlayan hafif altın rengi zemin, tüm sahneye derinlik ve ışık hissi katıyor; sanki güneş ışığı odaya dolup, çiçeğin saf güzelliğini aydınlatıyormuş gibi hissediyorsunuz. Bu yakınlık ve samimiyet, yaşamın kırılganlığını düşünmeye davet ediyor. Van Gogh'un doğa üzerindeki düşüncelerini araştırdığı bir dönemde yaratılan bu eser, statik yaşamın cazibesinin bir kanıtı olarak duruyor; günlük nesnelerdeki güzelliği bulup, doğal dünyanın duygusal enerjisini kutluyor.