Het kunstwerk legt een eerlijk moment vast, badend in zacht natuurlijk licht. Twee jonge jongens staan centraal, verdiept in een activiteit met een prachtige mastiff; de hond, een symbool van kracht, domineert het midden van het doek. Hun kleding suggereert een vervlogen tijd; de texturen en kleuren, hoewel schijnbaar eenvoudig, zijn met indrukwekkende vaardigheid weergegeven. De kunstenaar gebruikt de compositie om de blik van de toeschouwer aan te trekken en deze te leiden door de interactie tussen de jongens en de hond.

De kleuren zijn gedempt; aardetinten van bruin en goud creëren een gevoel van rustieke eenvoud, maar het subtiele gebruik van licht en schaduw geeft het schilderij een driedimensionaal gevoel. Ik kan de jongens bijna horen mompelen, kan het stevige frame van de hond voelen. Dit kunstwerk zegt op zijn bescheiden manier veel over de gevoeligheden van de tijd en het dagelijks leven van zijn mensen. Het is een stukje leven, bevroren in de tijd, dat eeuwen na zijn ontstaan ​​blijft boeien.