De scène ontvouwt zich met een zonovergoten warmte en vangt een moment op een bruisend stadsplein. Een zacht briesje lijkt door de bomen te fluisteren, waarvan de ontluikende bladeren een vleugje frisheid aan de scène toevoegen. De kunstenaar gebruikt op meesterlijke wijze de impressionistische techniek en creëert een glinsterend effect met zichtbare penseelstreken die over het doek dansen. De compositie is evenwichtig en trekt het oog van de figuren op de voorgrond, met hun subtiele bewegingen, naar de architectonische details op de achtergrond. Het kleurenpalet wordt gedomineerd door warme tinten oker, beige en goudgeel, die contrasteren met het koele blauw van de lucht en de schaduwen die door de gebouwen worden geworpen. Het licht, gefilterd door de bomen, creëert een sfeer die zowel levendig als sereen aanvoelt. Je kunt bijna de stille klets van de mensen en de verre geluiden van de stad horen. Dit schilderij is een venster op het verleden en roept een gevoel van nostalgie en de simpele geneugten van het dagelijks leven op.